12 Նոյեմբեր 2015

ՃՇՄԱՐՏՈՒԹՅՈՒՆ ՄԱՀՎԱՆ ՄԱՍԻՆ

Լուսինե Եղյան. «Ժամանակ ունենաս, պատմիր ինձ՝ ինչո՞վ կարելի է զբաղվել աշխարհի ավարտից հետո»:
11 Ապրիլ 2015

ԱՆՇԱՐԺ ՁԱՅՆ

Լուսինե Եղյան. «Ես իրերին իրի աչքերով եմ նայում, ինչպես Թալեսն էր նայում բնությանը, դա խիստ քրոստոնեական սեր է, որի միջոցով միայն ես գիտեմ եգիտական բուրգի իրական բարձրությունը, ինչպիսի գույն ունի երկինքը կեսգիշերից մեկ վայրկյան առաջ, կամ ինչպես է սերտաճում սերը այս հյուծվող քաղաքում»:
07 Ապրիլ 2015

ՎԵՐԱԴԱՐՁԻ ԳՐԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆ

Նորայր Սարգսյան. «Այս մտքերը գոռալու համար չեն, այս մտքերը շշնջալու համար էլ չեն, սրանք պիտի գրվեն»:
04 Ապրիլ 2015

ՀԵՔԻԱԹՆԵՐՈՒՄ ՀԱՂԹՈՂ ՉԱՐԻ ՄԱՍԻՆ

Չարի ու բարու գոյությունը հնարավոր է միաժամանակայնության մեջ՝ իբրև մեկը մյուսի հակակշիռ: Ուրեմն վերջիվերջո չարն է հաղթում, և այդ պատճառով են հեքիաթներն այդքան արագ ավարտվում նախկին բարու նպատակաուղղված հաղթանակից հետո. նախկին բարու համար հակակշիռ է պետք՝ նոր բարի:
08 Սեպտեմբեր 2014

Մատերիայի և գիտակցության արանքում

Լուսինե Եղյան. Էսսե՝ գրված Արվեստի ամառային ակադեմիայի շրջանակներում
21 Հունիս 2014

Ռուբեն Ֆիլյան. Քո երկրի դեսպանը

Արամ Պաչյան. «Մեքենայով, որ իմ կառքն է, եւ Ես, որ դեռ Մենք ենք, իջնում եմ Աբովյան փողոցով, կառքը կայանում Նկարիչների տան դիմաց: Կավե սափորների, կախազարդերի, հուշանվերների միջով առաջանում եմ, դուրս գալիս «Դալան» սրճարանի բակ ու նստում այն նույն սեղանի մոտ, որ իմ ու Հասմիկի սեղանն էր: Եվ Մենք գիտեինք, որ այդ սեղանը Մեր երկիրն էր, եւ Մենք առանց շաքարավազի սուրճ խմելով ու խորը շնչելով՝ երազում էինք Մեր երկրի մասին, որ Մեր փնտրված գիրքն էր: Ու հիմա Ես, որ դեռ Մենք ենք, բացում եմ Ռուբեն Ֆիլյանի «Քո երկրի դեսպանը» վեպը, նստում եմ Նրա, այսինքն՝ Մեր կառքն ու ճանապարհ ընկնում Մեր միակ, Վերջին երկրով»:

Կայքը գործում է ՀՀ մշակույթի նախարարության աջակցությամբ։

© 2021 Cultural.am. Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են ՀՀ օրենսդրությամբ: Կայքի հրապարակումների մասնակի կամ ամբողջական օգտագործման ժամանակ հղումը կայքին պարտադիր է: