«ՄԻՄՅԱՆՑ ԳՐԿԵԼՈՎ ՄԵՆՔ ԿԻՍՈՒՄ ԵՆՔ ՄԵՐ ՎԱԽԵՐԸ»․ ՀԱՐՈՒԿԻ ՄՈՒՐԱԿԱՄԻ

    Մենք հաճախ դժվարանում ենք համապատասխան բառեր գտնել արտահայտելու համար մեր զգացողությունները, զգացմունքներն ու այլ բարդ երևույթներ մեր կյանքում։ Հարուկի Մուրակամին (ճապոնացի գրող, թարգմանիչ,-հեղ․) այն գրողներից է, որին դա հաջողվում է։ Թվում է՝ նա գիտի, թե ինչ քիմիա է տեղի ունենում մարդու հոգում և նկարագրում է դա ճշգրտորեն։
    Ստորև ներկայացնում ենք մեջբերումներ Մուրակամիի տարբեր ստեղծագործություններից։

 

  • Աշխարհն առանց սիրո նույնն է, ինչ քամին պատուհանից այն կողմ․ չես կարող ձեռք տալ, շնչել։
  • Առաջ մտածում էի՝ մարդիկ մեծանում են տարեցտարի, քայլ առ քայլ․․․ բայց պարզվեց՝ ոչ։ Մարդը մեծանում է վայրկենական։
  • Չկան սխալ տեսակետներ։ Ուղղակի դրանք կարող են  չհամընկնել մեր տեսակետի հետ։
  • Որքան մարդը տարիքով մեծ է, այնքան շատ կան նրա կյանքում բաներ, որոնք այլևս հնարավոր չէ փոխել։
  • Այն, ինչ մեր մեջ կորչում է, նույնիսկ եթե հավիտյան է կորչում, թողնում է դատարկ տարածքներ, որոնք երբեք չեն լցվում։
  • Միմյանց գրկելով մենք կիսում ենք մեր վախերը։
  • Եթե մեզանից յուրաքանչյուրը հավատա, որ ամեն բան լավ է վերջանալու, աշխարհում վախենալու ոչինչ չի լինի։
  • Կարող ես ջանք չգործադրել. եթե ցավոտ է, ուրեմն ցավում է։
  • Պետք է դատարկել զգացմունքները։ Հակառակ դեպքում դրանք կուտակվում ու կարծրանում են ներսում, իսկ հետո մահանում։
  • Ես չեմ սիրում միայնություն։ Ուղղակի ավելորդ ծանոթություններ չեմ հաստատում, որ ավելորդ անգամ չհիասթափվեմ։
  • Ըստ երևույթին սիրտը թաքնվում է ծանր վահանի հետևում և այն կոտրել շատերին տրված չէ։ Միգուցե սա է պատճառը, որ չեմ կարողանում սիրել։
  • Գլխավորը լինել ազնիվ միմյանց նկատմամբ և ցանկանալ օգնել միմյանց։
  • Ցանկացած դատարկություն անպայման ինչ-որ բանով լցվում է։
  • Մարդուն տրված է հույս, և նա այն օգտագործում է որպես վառելանյութ, որպեսզի շարունակի ապրել։ Առանց հույսի ոչ մի «շարունակություն» հնարավոր չէ։
  • Մեր իրականությունը հավերժական պայքար է եղածի և այն ամենի միջև, ինչը չենք ուզում հիշել։
  • Չկան այնպիսի գաղտնիքներ, որոնք միշտ մնում են սրտում։
  • Ամենակարևորը այն մեծ գաղափարը չէ, որին հանգել են ուրիշները, այլ այն փոքր հաջողությունն է, որին ինքդ ես հասել։
  • Ի՞նչ է միայնությունը։ Այն նման է զգացողության, որը պարուրում է քեզ, երբ մի անձրևոտ երեկո կանգնած ես գետաբերանին և երկար-երկար նայում ես, թե ինչ մեծ հոսքով է ջուրը լցվում ծովը։
  • Հիշողությունը մարդուն ջերմացնում է ներսից, բայց միևնույն ժամանակ բաժանում է նրան մասերի։
  • Երբ երկար ես նայում ծովին, սկսում ես կարոտել մարդկանց, իսկ երբ երկար ես նայում մարդկանց, ծովն ես կարոտում։
  • Հեռվից նայելիս ամեն ինչ կարող է գեղեցիկ թվալ։
  • Հաճախ է պատահում, որ հենց չնչին թվացող բաներից են սկսվում աշխարհում ամենակարևոր բաները։
  • Բարձր արդյունավետությամբ սխալ ուղղությամբ շարժվելն ավելի վատ է, քան ոչ մի տեղ չշարժվելը։
  • Երբ չկա մեկը, ում հետ կարող ես կիսել  մտքերդ, մտքերն են սկսում քեզ բաժանել իրար մեջ։
  • Եթե ամեն բան լինի այնպես, ինչպես դու ուզում ես, ապրելը կդառնա անհետաքրքիր։

Աղբյուրը՝ AdMe.ru
Ռուսերենից թարգմանեց Աննա Կարապետյանը
  • Created on .
  • Hits: 4559

Կայքը գործում է ՀՀ մշակույթի նախարարության աջակցությամբ։

© 2012 Cultural.am. Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են ՀՀ օրենսդրությամբ: Կայքի հրապարակումների մասնակի կամ ամբողջական օգտագործման ժամանակ հղումը կայքին պարտադիր է: