Մեծերի դասերն այն մասին, թե ինչպես կենտրոնացնել էներգիան, ղեկավարել ժամանակը և առավելագույնի հասնել ստեղծագործական աշխատանքում:
Կարդալ: Հայտնի գրողները՝ գրելու և օրվա ռեժիմի մասին
- Hits: 10153
Գրականություն
Հայ և արտասահմանյան ժամանակակից գրականություն
Արամ Պաչյան․ Աբովի դանակը՝ ապագայի բկին
Արամ Պաչյան. «Չէ՞ որ ֆուտուրիստները մերժում էին անցյալը ու չէին խոնարհվում ոչ մի ընդունված մեծության առջև: Ուրեմն մոռացությունն ու արժեքն այլևս խնդիրներ չեն, և Աբովը գնում է ապագայի ետևից՝ փակելով գրականության էջը»:
11272
Կարդալ: Արամ Պաչյան․ Աբովի դանակը՝ ապագայի բկին
- Hits: 11272
Կարդալ: Վահե Արմեն․ Երբ անձրևի կգնաք
- Hits: 8631
Մանե Գրիգորյան․ սեր իմ, համբուրգը ձգվում է...
առավոտյան նոր արթնացած մարմինս,
որ գիշերը ոչ մի ուրվականով չհաղթահարվեց
և օտար քաղաքի մթությանը տրվեց անձայն ու սառը,
այսօր չափում է համբուրգը
8624
Կարդալ: Մանե Գրիգորյան․ սեր իմ, համբուրգը ձգվում է...
- Hits: 8624
Վերջին բաժակ սուրճը…
Վերջին ծխախոտը…
Եվ վերջապես ինքնաթիռը բարձրանում է երկինք:
Եվ բոլորը միանգամից նայում են վերև
տեսնելու, թե ինչպես են զնզնգում աստղերը
երկնքի մուգ-կապույտ բաժակում:
11398
Կարդալ: Հովհաննես Գրիգորյան․ Անտիպ բանաստեղծություններ
- Hits: 11398
Երեք ընթերցում
Թախիծը Փամուկի գրականության դիմագրությունն է: «Ձյունը» վեպում Կարս քաղաքի ու նրա բնակիչների թախիծն այն գլխավոր զգացումն է, որի շուրջ կառուցվում են մարդկային փոխհարաբերությունները: Վեպում անվերջ տեղացող ձյան հիշատակումը, որ տեղ-տեղ չափազանցվում է ու սերտաճած թվում, ասես ուղղակի դիտավորություն է` ընթերցողին ստիպողաբար պահելու տխրության տիրույթում: «Ստամբուլում» գրողի սև-սպիտակ լուսանկարները, արվարձաններում բնակվող մարդկանց մենակությունը, ընտանիքի ու անձնական կյանքի մասին գրեթե բոլոր հիշողությունները տրտմության միջով են երևում:
9927
- Hits: 9927
Ալիս Մունրո. Հատված Նոբելյան մրցանակի հարցազրույցից
Ալիս Մունրո. «Ես ուզում եմ, որ մարդիկ իմ գործերում գտնեն ոչ այնքան ոգեշնչում, որքան մեծ հաճույք: Ահա, թե ինչ եմ ուզում: Ուզում եմ, որ մարդիկ վայելեն իմ գրքերը և մտածեն, որ դրանք իրենց կյանքի հետ ինչ-որ կերպ կապված են»:
8935
Կարդալ: Ալիս Մունրո. Հատված Նոբելյան մրցանակի հարցազրույցից
- Hits: 8935
Դանիել Քելման. «Նա նախ նյարդայնանում էր գրքերի միջի սև նշաններից, որ թվում էր ինչ-որ բան էին ասում մեծահասակներին, բայց ոչ իր մորը կամ իրեն: Մի կիրակի կեսօրին «ինչի ես այդտեղ այդպես կանգնել, տղա՛»-ին ի պատասխան նա համոզեց հորը բացատրել այդ նշաններից մի քանիսը՝ այն մեկը՝ մեծ ձողով, մյուսը, որի կեսն է կլոր, և հաջորդը, որ ամբողջությամբ կլոր է: Հետո նա այնքան նայեց էջին, մինչև որ այդ անհասկանալի նշանները սկսեցին ինքնակամ լրացնել մեկը մյուսին, և հանկարծ հայտնվեցին բառերը»:
8354
- Hits: 8354